CU-rious Explorer: Η Κάλλη Γιαννίμπα θέλει να αιωρηθεί στα ανεξερεύνητα του εαυτού της παρέα με ένα βιβλίο
Πώς συνδυάζονται η πίτσα με τα βιβλία; Για την Κάλλη Γιαννίμπα βρέθηκε η χρυσή τομή και κάπου το 2022 έγινε η Pizza Reads Books. Η Κάλλη θέλει να ανακαλύπτει νέα βιβλία και να μοιράζεται το συναίσθημα που της αφήνει το κάθε βιβλίο με τους ανθρώπους που την ακολουθούν. Έχει φτιάξει ένα Bookclub ινσταγκραμικό με σχεδόν 4500 ακόλουθους και δυνατό engagement, ενώ οι εκδοτικοί, πια, περιμένουν από εκείνη να διαβάσει τα βιβλία τους και να γράφει για αυτά. Κάποιες φορές, τα βιβλία συναντούν και το σινεμά.
Συναντηθήκαμε στο Ζάππειο, την πήγα να φάει pizza cones από το Fuddy Daddy και την παρατήρησα να διαβάζει μερικές σελίδες από το βιβλίο της. Στην κουβέντα μας, που ακολουθεί, είπαμε πολλά, αλλά κυρίως με ενθουσίασε αυτό που είπε στο τέλος και off the record, που τελικά θέλησε να το μοιραστεί. Η Κάλλη είχε και έχει αγάπη για τη βιολογία και το διάστημα. Κι αν της έλεγε κάποιος ότι θα μπορεί να επικοινωνεί με τους ανθρώπους της στη Γη, έμπαινε την ίδια στιγμή σε διαστημόπλοιο για να γυρίσει σόλο το διάστημα. Μια κοσμοναύτης. Ίσως γι’ αυτό και να θέλει, πάνω απ’ όλα, να εξερευνήσει το μέσα της. Άλλωστε, είμαστε ένα Σύμπαν, ένας ωκεανός από γαλαξίες μέσα μας, πλασμένοι καθ’ ομοίωση του χάους. Φτιαγμένοι από την ύλη των άστρων. Κάποια μόρια πάνω μας, ταξίδεψαν δισεκατομμύρια χρόνια και έτη φωτός.
Πόσο πιστεύεις ότι σε έχει σημαδέψει η γειτονιά που έχεις μεγαλώσει;
Αρκετά. 12 χρόνια σχολικά τα πέρασα στο Μαρούσι, είναι το background μου. Το κατάλαβα αυτό όταν άρχισα να βγαίνω με συμφοιτητές σε άλλες περιοχές, να κατανοώ πως επηρέασε η δική τους γειτονιά την εξέλιξή τους. Για να καταλάβεις, πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο και η πιο κοντινή μου φίλη έμενε στη Λυκόβρυση. Ήταν, επομένως, πολύ δύσκολο να βρεθώ με φίλους εκτός σχολείου. Πιο πιθανό να μιλήσουμε τηλεφωνικά, παρά να βρεθούμε από κοντά.
Όσο μεγαλώνατε, το τηλέφωνο γινόταν messenger, instagram, whatsapp κλπ.;
Ναι, πια έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό. Ανταλλάζουμε μηνύματα και, πλέον, πολλά memes και reels.
Υπάρχουν μέρες που ανταλάζετε μόνο memes/reels και τιπ…
Σε διακόπτω πριν καν ολοκληρώσεις. Εννοείται πως κάποιες μέρες δε λέμε τίποτα και απλά στέλνουμε αστεία ποστ. Αρκετές φορές, επίσης, θα έχει στείλει η μία στην άλλη ηχητικά για ένα σημαντικό ζήτημα και η άλλη δεν προλαβαίνει να τα ακούσει και απλά στέλνει ως ανταπόκριση memes, μέχρι να έρθει το βράδυ και να τα ακούσει με την ησυχία της, είτε είμαι εγώ είτε η φίλη μου.
Πώς είναι για σένα αυτή η συνθήκη; Είναι μια κατηφόρα της ανθρώπινης επικοινωνίας ή μια ενδιαφέρουσα πτυχή; Στο ρωτώ γιατί ηλικιακά είσαι στο μεταίχμιο, πρόλαβες για ένα διάστημα το να χρειάζεται κόπος για να επικοινωνήσεις με κάποιον.
Θεωρώ πως είναι και τα δύο ταυτόχρονα. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Νιώθω ότι μπορεί να έχεις την άνεση με τον άλλον να του στείλεις ένα άσχετο βίντεο ή χιουμοριστικό ποστ, κάτι που να βρίσκεται στον πυρήνα του κώδικα επικοινωνίας σας, αλλά ταυτόχρονα αυτό να μην είναι αρκετό σε σχέση με το να συζητήσεις με τον άλλο τηλεφωνικά. Τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν συχνά διαστήματα μεγάλα, στα οποία δε μιλάμε τηλεφωνικά με τους φίλους μου και αρκούμαστε στην ανταλλαγή μηνυμάτων. Τείνει να γίνει το δεδομένο πια.
Το προφίλ σου στο Instagram, αν κατανοώ καλά θες να γίνει κομμάτι δουλειάς ή, κανονική δουλειά. Πότε ξεκίνησε αυτή η ιδέα;
Κάπου το 2022. Εγώ γενικά πάντα έβγαζα φωτογραφίες τα βιβλία που διάβαζα και τα στοίβαζα στη βιβλιοθήκη κατά χρονολογική σειρά ανάγνωσης. Σημείωνα και σημειώνω επίσης πολύ στα βιβλία μου. Αυτά στα αναφέρω γιατί είναι μέρος των αναρτήσεων που κάνω. Έβγαζα φωτογραφίες όσα σημείωνα και, καθώς μετά την καραντίνα είχε αρχίσει να μεγαλώνει η φάση με το bookstagram, το booktok κλπ., το ένα έφερε το άλλο και είμαστε εδώ.
Είναι κάπως πανκ να ενώσεις την πίτσα με το βιβλίο;
Λοιπόν. Εμένα με λένε Κάλλη, που βγαίνει από το Καλλιόπη. Με φωνάζαν Καλλιοπίτσα ή Πίτσα, ενώ και με τους γονείς μου είχαμε την Παρασκευή ως pizza day και το κράτησα μέχρι τώρα. Ακόμα κι αν δεν παραγγείλω, μπορεί να πάρω μια έτοιμη ζύμη από το σούπερ μάρκετ και να ψήσω. Η πίτσα είναι το βασικό μου street food. Κι αυτό το οικογενειακό έθιμο το έχω περάσει και στον σύντροφό μου, σε βαθμό που το προτείνει πια ο ίδιος.
Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου παραλυτικά νοσταλγικό ή δημιουργικά νοσταλγικό;
Το πρώτο. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Γενικά, χάνομαι στο παρελθόν και στο μέλλον νοητικά.
Αν μπορούσες να φτιάξεις την ιδανική σου ημέρα, στην οποία είσαι μόνη, συστήνεσαι ξανά στον κόσμο, τι θα έκανες;
Θα προσπαθούσα να ακούσω το μέσα μου, τι ζητάει την εκάστοτε στιγμή. Θα ήθελα να γεμίσω τη μέρα μου με χόμπι.
Έχεις βιβλία που τα διαβάζεις και τα ξαναδιαβάζεις;
Ναι. Έχω από μικρή ένα, το Η Λίζα Και Το Σύννεφο. Το Misery επίσης του Στίβεν Κινγκ. Α, και τα βιβλία της Νάρνια του Λιούις. Αυτό το έκανα αρκετά παλιότερα, τώρα, συνειδητοποιώ, όσο μεγαλώνω τείνω να μην το κάνω.
Αυτά τα βιβλία έχουν έντονο το στοιχείο του fantasy, του παραμυθιού. Ακόμα και ο Κινγκ που είναι horror συγγραφέας, στη βάση του fantasy έχει. Πριν μου είπες ότι τα αγαπημένα σου βιβλία είναι πια τα αστυνομικά. Τι μεσολάβησε και υπήρξε αυτή η αλλαγή;
Έλα ντε…Σίγουρα το ότι μεγαλώνω και αλλάζει το στιλ μου. Ωρίμασα, σαφώς. Αρκετά από αυτά είναι πολύ βίαια, ανατριχιαστικά, πολύ σκοτεινά. Ενδεχομένως να φταίει η εποχή που το σκληρό έγκλημα το βλέπουμε παντού γύρω μας, αναλύεται, βλέπουμε και το Netflix που κάνει ντοκιμαντέρ και σειρές για ειδεχθή εγκλήματα…Ναι, τώρα που το σκέφτομαι, έχει ρόλο κι αυτό. Είναι, νομίζω, ένας διπλός δρόμος: χάνεται η παιδικότητα όσο μεγαλώνουμε και μας κάνει πιο «εύκολους» στα σκληρά θεάματα και, vice versa, βλέπουμε σκληρά θεάματα και πλήττεται η παιδικότητά μας.
Αυτή η συνειδητοποίηση για την έκθεση στο σκληρό, σε κάνει να θες να αλλάξεις τη σχέση σου με τα social media;
Θα ήθελα να μπορώ να το φιλτράρω, να φτιάξω αυτό το FYP (For You Page) και να έχω ένα πιο καθαρό feed. Ο αλγόριθμος όμως δε θέλει να μας ακούσει.Ίσως το να πετύχω κάποτε ένα cheat day και να μην μπω στα social media.
Στο ρωτάω αυτό γιατί είναι τρομερή η πληροφορία που διαχειριζόμαστε καθημερινά, ιδίως στα social. Πιστεύω αν μετρούσαμε το βάρος της, θα ήταν σα να έπεφτε μια νταλίκα πάνω μας. Οι ταχύτητες είναι μεγάλες. Είναι προνόμιο από τη μία, από την άλλη όμως σε αποσπά από το να γινεσαι νοσταλγική με θετικό τρόπο. Φτάνεις να θυμάσαι στιγμές και να λες «δεν το έζησα όσο θα ήθελα». Έχεις τέτοιες στιγμές στο παρελθόν σου – το πρόσφατο προφανώς – επειδή τα social media σε απέσπασαν;
Αυτό που μου έρχεται στα γρήγορα, είναι κάποια συναυλία ή ένα event συγκεκριμένο, που, λόγω του ότι έχω στο Instagram ένα προφίλ συχνής ανανέωσης, μπήκα στη διαδικασία να ασχοληθώ με το τι θα φωτογραφίσω και μου «έκλεψε» αυτό τη στιγμή, δεν ήμουν όσο παρούσα ήθελα.
Είναι και μια ευθύνη το προφίλ που έφτιαξες. Πρέπει να ανταποκριθείς στο κοινό που, όσο μεγαλώνει, θα αναζητά διαρκώς κάτι νέο να του δείξεις.
Είναι λίγο αγχωτικό. Σα να έχω χτίσει μια περσόνα και πρέπει ό,τι αναρτήσω, να ταιριάζει σε αυτή την περσόνα. Μπορεί να είναι η αλήθεια μου, αλλά μπορεί και να φτάσει να είναι κάτι έξω από μένα, να μη με εκφράζει όντως.
Θα σου αναφέρω κάποιες λέξεις και θα μου λες τι σκέφτεσαι στο άκουσμά τους…Ανακάλυψη.
Εαυτός.
Ανάπτυξε. Έκανες μια πολύ εσωτερική στροφή και έχει αξία η αυθόρμητη απάντησή σου.
Είναι ένα πακέτο για μένα αυτές οι λέξεις. Όλοι μας ανακαλύπτουμε κάθε μέρα κάτι για τον εαυτό μας μέσα από βιώματα και την επαφή μας με άλλα άτομα.
Θα έλεγες ότι σε αυτή την ηλικία, έχεις μια κατ’ αρχήν αντίληψη του ποιος είναι ο εαυτός σου;
Έχω, αλλά το ανακαλύπτω μέρα τη μέρα, όπως όλοι.
Είσαι δηλαδή στο ξεκίνημα ενός μονοπατιού που σε κάμποσα χρόνια θα σε φτάσει εκεί που φαντάζεσαι ή σε μια ανισορροπία πλήρη;
Θεωρώ πως είμαι στα πρώτα στάδια του μονοπατιού. Και, σωστά λες, δε θα συμβεί σε μέρες, βδομάδες ή μήνες, μα σε πολλά χρόνια θα έχω ανακαλύψει ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μου.
Επόμενη λέξη: εξερεύνηση.
Νομίζω το ίδιο με την ανακάλυψη. Είναι το στάδιο πριν. Οκ, προφανώς θέλω να εξερευνήσω τον κόσμο. Θέλω να μάθω για άλλους πολιτισμούς και να έρθω σε επαφή με ακραία καιρικά φαινόμενα και περιβάλλοντα. Να δω τη Σαχάρα, να δω την Ανταρκτική, τον Βόρειο Πόλο…
Όλο αυτό, θα ήθελες να το ζήσεις για σένα, ή θα το κατέγραφες και για τον κόσμο που σε ακολουθεί;
Εννοείται πως θέλω να το μοιραστώ, το έχω ανάγκη.
Ταξίδι.
Κατασκήνωση. Πήγαινα από τα 9 μου ως τα 15 μου, είναι μια τρομερά χαρούμενη ανάμνηση που με έχει στιγματίσει.
Μοναξιά.
Μόνη ανάμεσα σε πολύ κόσμο. Σκέφτομαι ότι νιώθει κάποιος μόνος ακόμα και μεταξύ φίλων.
Μοναξιά και βιβλίο συναντιούνται;
Όχι. Το βιβλίο σε βγάζει από τη μοναξιά.
Τι είναι για σένα το υπέρτατο στη ζωή σου αυτή τη στιγμή, το πιο σημαντικό;
Δεν ήταν πάντα, αλλά εσχάτως έχει γίνει η ψυχική μου υγεία, άρα ο εαυτός μου. Είναι σημαντικό να υπάρχω στα διάφορα περιβάλλοντα με ήρεμη ψυχή.
Από όσα μου περιγράφεις, αντιλαμβάνομαι ότι είσαι ένας πολύ εσωτερικός άνθρωπος, κάτι που είναι αντίθετο με το πόσο άνετη ήσουν στη δική μας επικοινωνία μέσω τηλεφώνου και από κοντά.
Τελευταία το κατέκτησα αυτό. Βοήθησε πολύ το bookstagram.Η επικοινωνία με άγνωστο άτομο στο Instagram ή η επαφή με άγνωστα άτομα σε events εκδοτικών που με καλούν, έπρεπε να βγω από το comfort zone και βγήκα από το καβούκι μου.
Κάπως, χωρίς να το καταλάβεις, ανέλυσες το πώς τα social media και η ταχύτητα της εποχής σε επίπεδο σύνδεσης και αναζήτησης, γέννησαν μια νέα Κάλλη. Πώς νιώθεις με αυτή την Κάλλη;
Αυτό που λες, το παρατήρησα τα τελευταία χρόνια, το να είμαι κουλ με το να μιλάω με άτομο που δεν έχουμε καν συναντηθεί από κοντά. Μου αρέσει αυτή η Κάλλη. Εξελίσσομαι, δεν είμαι αυτή που ήμουν πριν το Bookstagram.
