CU-rious Explorer: Η Κορίνα Τακαρώνη θέλει να βάψει κάθε άνθρωπο στον πλανήτη Γη
Η Κορίνα Τακαρώνη είναι make up artist. Μας υποδέχθηκε στο στούντιο που άνοιξε πολύ πρόσφατα με μια φίλη της στη Νέα Σμύρνη και θυμήθηκα πως την είχα γνωρίσει πριν 3 χρόνια σε μια φωτογράφιση. Είναι πολύ γνωστή στο κομμάτι της, έχει συνεργασίες με γνωστά πρόσωπα της μουσικής (και όχι μόνο) και αριθμεί κοντά 33.000 ακόλουθους στο Instagram.
Εκεί, ανεβάζει κυρίως βίντεο γύρω από τη δουλειά της, χρηστικά για το κοινό της και στόχος της είναι να βοηθάει τους ανθρώπους να αναδείξουν το πρόσωπό τους με τη βοήθεια του tutoring. Όχι, όμως, για να πείσει πως πρέπει να βαφόμαστε. Μα, για το ακριβώς αντίθετο. Όπως θα δεις και προς το τέλος της συνέντευξης να λέει, ο μόνος τρόπος να καταλάβεις πόσο όμορφο άτομο είσαι αφιλτράριστο, είναι να «φιλτραριστείς» πρώτα.
Πριν από 11-12 χρόνια, έφυγε για να πάει να σπουδάσει κοινωνική ανθρωπολογία στο Μόντρεαλ στον Καναδά. Την άφησε λίγο πριν το τέλος, γιατί κατάλαβε πως θέλει να ασχοληθεί με το μακιγιάζ και την αισθητική.
Και, παρόλο που τέτοια επαγγέλματα συνήθως έχουν ως στόχο τις μεγάλες αγορές, την Αμερική, η ίδια έχει άλλο στόχο: να βάψει κάθε άνθρωπο σε τούτο τον πλανήτη. Shooting for the stars, στον υπέρτατο βαθμό. Ε, θα βρεθεί κάπου ανάμεσα στ’ αστέρια.
Η εξερεύνηση, επομένως, είναι το στοιχείο της. Όχι μόνο για το όνειρο, αλλά και για ηθικούς λόγους, για να μπορεί να επιβεβαιώνει πως τα υλικά που χρησιμοποιεί, είναι cruelty free.
Είναι άλλο το make up στη δύση και άλλο στην Αφρική, στην Ασία.
Παντού είναι διαφορετικά. Δεν είναι ίδιο εδώ με τη Γαλλία, κι ας είμαστε εξίσου δύση, όπως είπες. Εμένα με ενδιαφέρει να εξερευνήσω το make up εκείνο που διαμορφώνει την ψυχολογία του ανθρώπου, να δω γιατί πέντε μπογιές σε ένα πρόσωπο, σημαίνουν κάποια πράγματα, τι σημειολογία έχουν. Αυτό που ξεχνάμε, είναι πως το make up δεν είναι προϊόν του σύγχρονου πολιτισμού. Η λέξη είναι, όχι η πράξη. Η πράξη είναι προϊστορική, από τις αρχές της εμφάνισης του ανθρώπου. Και η κοινωνική ανθρωπολογία με ώθησε να αναζητήσω την πορεία του στην ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι άκρως συνδεδεμένο με την ταυτότητα και την επιβίωση. Και με τη θρησκεία, με την ικανοποίηση της εσωτερικής πνευματικότητας. Σε πολλές κουλτούρες στην Ασία, την Αφρική, τους ιθαγενείς στις ΗΠΑ, το βάψιμο στο πρόσωπο είναι μονοπάτι ένωσης με το θείο.
Από αυτά που λες, σου έχει γεννηθεί η ανάγκη να ανακαλύψεις αυτές τις κουλτούρες που αναφέρεις, μέσα από ταξίδια;
Ναι, σαφώς. Αλλά όχι για το make up. Αυτό έχει εξελιχθεί σε κάτι τελείως αλλιώτικο, οπότε θέλω να εξερευνήσω τη σύγχρονη σημασία και χρήση του.
Τι θες να πεις από τη θέση σου και με τη δύναμη που έχει η φωνή σου;
Να σταματήσει να θεωρείται υποχρεωτικό, ειδικά για τις θηλυκότητες. Να γίνει το make up δημιουργικό κι όχι καταναγκαστικό. Αυτό να γίνει στο κομμάτι της εκπαίδευσης, αυτό προσπαθώ κι εγώ από την ιδιότητά μου ως tutor. Θα ήθελα επίσης να κατανοήσουν οι γύρω μας ότι είναι δουλειά κι όχι κοροϊδία ή χόμπι. Α, και να μη συνδέουμε το βάψιμο με τη γυναίκα κι όχι με τον άντρα και να μη θεωρούμε πως ένα χρώμα κραγιόν σημαίνει κάτι για το ποιοι είμαστε.
Ο Καναδάς πόσο σε έχει διαμορφώσει σε όσα μου λες;
Σε έναν σημαντικό βαθμό, αλλά όχι συντριπτικό, αφού και πριν τον Καναδά έτσι ήμουν. Είναι αυτά που θα έπρεπε να λέει ένας σύγχρονος άνθρωπος. Το μακιγιάζ είναι απλά χρώματα. Αυτό που μπορεί να προσβάλλει κάποιον στον ηθικό του πυρήνα, φεύγει με ένα υγρό μαντηλάκι.
Εσένα ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;
Αν και το μπλε μου μαλλί με έχει ταυτίσει με αυτό, θα σου πω πως τα αγαπώ όλα. Θέλω να χρησιμοποιώ τα αντισυμβατικά χρώματα και να συνδυάζω τα συμβατικά για να γίνουν αντισυμβατικά.
Μέσα από τα social media μπορείς να εκφράσεις το τι κάνεις και να απευθυνθείς σε «κάθε άνθρωπο στη Γη». Πόσο χρόνο την ημέρα αφιερώνεις για αυτό;
Πάρα πολύ. Είναι σχεδόν όλη μου η δουλειά μέσω των social, η επικοινωνία της, αφού είμαι και content creator γύρω από το μακιγιάζ.
Το όραμά σου, είναι δικό σου. Στη διαδρομή συμβαδίζεις με κάποιους ανθρώπους, αλλά μόνο επειδή έτυχε τα οράματά σας να έχουν ένα κοινό τμήμα. Κατά βάση, όλοι μας πάμε κάπου μόνοι μας. Πώς νιώθεις όταν το ακούς και το συνειδητοποιείς αυτό;
Όπως το περιγράφεις, είναι όντως κάπως φοβιστικό. Δεν το βλέπω έτσι. Εγώ θεωρώ ότι είμαστε ένα μωσαϊκό όλων των ανθρώπων που έχουμε γνωρίσει και συναναστραφεί. Όλοι μας έδωσαν κάτι και μας πρόσθεσε στην προσωπικότητα και τις σκέψεις, μας αναδιαμόρφωσε. Για μένα είναι πολύ πολύτιμη κάθε διάδραση με έναν άνθρωπο. Όσο και να κρατήσει η επαφή, θα πάρω άπειρα πράγματα που θα μου αλλάξουν το σχήμα.
Στη στεριά όμως που θες να φτάσεις, μέσα από τα κύματα και τις θάλασσες, θα φτάσεις μόνο εσύ, είσαι η κυρίαρχος του εαυτού σου.
Δε θεωρώ ότι ισχύει αυτό. Καθόλου και για κανέναν. Είναι τρομερά δύσκολο να είσαι mindful στις επιλογές της ζωής σου. Ναι, τις μεγάλες επιλογές εσύ τις κάνεις. Αλλά έχεις οδηγηθεί σε αυτές μέσα από μικρά πράγματα που τα έχεις συνδιαμορφώσει με άλλους. Δεν είναι κάθε μας βήμα μια συνειδητή επιλογή. Κάποιες φορές, απλώς υπάρχουμε και βρισκόμαστε στην εκάστοτε στιγμή.
Πώς αισθάνεσαι ξέροντας πως οτιδήποτε αναρτήσεις, μπορεί να απευθυνθεί, όχι μόνο στους 33.000 που σε ακολουθούν, μα και σε πολλούς ακόμα που δε σε ακολουθούν, άρα δε σχετίζονται με τη φάση σου;
Άγχος. Γενικά, το κομμάτι με τα social, επειδή τα δικά μου είναι επικεντρωμένα στο μακιγιάζ, φέρνει συγκεκριμένα καλά και κακά πράγματα. Γι’ αυτό, προσπαθώ μέσω της δικής μου διαχείρισης να είμαι σε μια κατεύθυνση χωρίς φίλτρα, επεξεργασία, ωμό και αληθινό. Εξ ου και το μαγαζί το ονομάσαμε No Filter. Αυτό πρεσβεύω. Παλεύω πολύ για όλο αυτό, για να μη μπω για παράδειγμα σε μια διαδικασία σύγκρισης με κάποιο άτομο που βλέπω στα social. Παρασύρομαι κι εγώ σε αυτό. Κι αν παρασύρομαι εγώ σε αυτό, που είμαι 30 ετών, και έχω αρκετή εμπειρία στον τομέα μου, πώς να επηρεάζεται ένα 20χρονο άτομο.
Ζούμε στην εποχή των τρελών ταχυτήτων. Η πληροφορία που διαχέεται μέσω των social και τη λαμβάνουμε, αν ήταν ύλη, θα μας κάλυπτε ολόκληρους πολλαπλές φορές. Κι έχω μια θεωρία πως τα άτομα με τέτοιο αριθμό ακόλουθων στα social, όπως εσύ, κινούνται σε ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες. Νιώθω πως είναι σαν να αυξάνεται ο ανταγωνισμός, να πρέπει να προχωράς διαρκώς, να μην κάνεις μια παύση να δεις τι υπάρχει γύρω σου. Εσύ, απολαμβάνεις τις στιγμές;
Τι άνθρωπος της γενιάς μου θα ήμουν, αν τις απολάμβανα; (Γέλια)… Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω προς το παρόν έναν μεγάλο όγκο ακολούθων για να είμαι απόλυτα σε αυτό που περιγράφεις. Εγώ προσπαθώ απλά να δείξω όσα με κάνουν άνετα, είτε έχω μια κακή συναισθηματικά ημέρα είτε όχι. Συμβαίνει όμως το να αναρτήσω κάτι που δε σχετίζεται με το επαγγελματικό μου προφίλ και μετά να αγχωθώ και να αισθανθώ πως πρέπει να αφήσω τη στιγμή που ζω, για να ανεβάσω content επαγγελματικό. Όταν θα ανεβεί το επαγγελματικό, θα σκεφτώ αν είναι πολύ σοβαρό, μήπως να αναρτήσω κάτι πιο fun. Αν είναι fun, μήπως να βάλω κάτι πιο σοβαρό. Οπότε, παρασύρομαι σε μια υπερανάλυση και ένα overthinking. Ευτυχώς, όσοι με ακολουθούν, είναι σταθεροί. Δεν πάω πάνω από 33.000, δεν πέφτω κάτω από εκεί γύρω. Οι περισσότεροι ενδιαφέρονται για το make up και έχουμε κοινά πράγματα.
Κι αν κάποια στιγμή μεγαλώσει το κοινό σου; Θα σε ακολουθούν, εκ των πραγμάτων, πολύ μη σχετικοί.
Ναι, αλλά σε αυτό το κομμάτι, έχω το «θετικό» πως η εμφάνισή μου, που είναι πιο εξτρίμ, το μαλλί, τα τατουάζ, θα απωθήσει αυτούς που δε θα ήθελα να με ακολουθήσουν. Οπότε, πάλι θα απευθύνομαι σε πιο safe κοινό.
Θεωρώ πως το μακιγιάζ είναι το αντίθετο από αυτό που λέει. Ενώ, δηλαδή, πιστεύουν πολλοί πως μακιγιάρει την αλήθεια σου, είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά, εν τέλει είναι ένα εργαλείο για να είσαι πιο απελευθερωμένος και αληθινός, ακριβώς επειδή πιστεύεις ότι ο κόσμος δε θα σε παρεξηγήσει, γιατί έχεις το «προσωπείο». Είναι σαν μια εύκολη δικαιολογία, σαν μια αόρατη ασπίδα. Είσαι προστατευμένος από μια λανθασμένη αντίληψη, λόγω μιας παρανόησης.
Αυτό είναι που με γοητεύει πιο πολύ στο μακιγιάζ. Θα σου περιγράψω μια σκηνή συχνή στη δουλειά μου. Όταν καλούμαι να βάψω μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας, που δε με έχει καλέσει η ίδια, αλλά κάποιο συγγενικό της πρόσωπο. Μέσα από το μακιγιάζ, κάποια στιγμή, σιγά σιγά, ξεδιπλώνεται και όταν τελειώνει αυτή η «συνεδρία», παύει να είναι η μαμά, η γιαγιά, να ορίζεται δηλαδή σε σχέση με άλλο άτομο, και είναι μια αυτόνομη ύπαρξη. Είναι η γυναίκα που ήταν κάποτε. Ή μια εντελώς νέα γυναίκα, αν τυχόν δεν είχε βαφτεί στη ζωή της προηγουμένως. Σα να βλέπει ξανά τον εαυτό της που χάθηκε στο παρελθόν. Μέσα σε 40 λεπτά που απλά βάζαμε χρώμα σε ένα πρόσωπο, αναγεννήθηκε. Οπότε, ισχύει αυτό που λες. Ισχύει και με τη λογική πως για να καταλάβεις ποιος είσαι χωρίς φίλτρα, πρέπει πρώτα να βάλεις φίλτρα.
Με βάση αυτό, καταλήγω τώρα που τα συζητάμε, ότι το μακιγιάζ είναι μια ανακάλυψη του εαυτού μας. Και περιέγραψες μια όμορφη δύναμη που έχει μια make up artist, να καλείσαι να ψυχολογήσεις, να εξερευνήσεις το ποιον έχεις μπροστά σου, και να τον ξεδιπλώσεις, να σου μιλήσει σαν σε ψυχοθεραπεία.
Είναι τρομερά δυναμωτικό κάτι τέτοιο. Δύο γυναίκες που ασχολούμαστε με κάτι «γυναικείο», μοιραζόμαστε πράγματα σε αυτά τα 40-45 λεπτά και συνδεόμαστε, εγώ κάνοντας κάτι και το άλλο άτομο υποδεχόμενο αυτό το κάτι. Όπου υπάρχει μια συνθήκη που είναι γυναίκες μαζί, δημιουργείται αυτή η προστατευτική συνθήκη, σαν σε συναντήσεις μαγισσών, έτσι το φαντάζομαι. Και μιλάμε για πράγματα πολύ προσωπικά και ευαίσθητα, χωρίς φόβο, με δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Αφήνω στην άκρη το μακιγιάζ. Άστο κι εσύ. Τι θα ήθελες να ανακαλύψεις για την Κορίνα και τον κόσμο στα επόμενα χρόνια της ζωής σου;
Αυτή είναι η τελευταία σου ερώτηση;
Ναι.
Κάνε μου πιο δύσκολη την επόμενη φορά (γέλια). Θα ήθελα να ανακαλύψω και να δω αν μπορώ να είμαι κάτι άλλο εκτός από make up artist.
